Spaceman Spiff woont nu ongeveer een jaar in onze achtertuin. Op een warme avond in het voorjaar van 2019 kwam hij – nogal luidruchtig – onder de poort door gelopen. Hij zag wat grauw, stond wankel op zijn pootjes en heette toen waarschijnlijk nog niet Spaceman Spiff. Nadat hij zich in het hoge gras teruggetrokken had, hebben we hem zeker een jaar niet meer gezien.
Dit voorjaar kwam hij – met evenveel lawaai – ineens weer voorbij kuieren. Mooi glanzend, met een dikke kont en een verzameling prachtige stekels. Spaceman Spiff de Egel heeft een verkwikkend winterslaapje gehad! Met veel enthousiasme stort hij zich nu regelmatig op een schoteltje kattenbrokjes, die hij soms moet delen met de kat.
Over zijn naam hebben we wel even na moeten denken. De eerste opties waren woordgrappen: Tuint Egel, Stoept Egel en (vernoemd naar mijn vader) Ger Egel. Nadat ons testpubliek ons nogal glazig aankeek en de woordgrappen die we zelf helemaal tof vonden niet echt over bleken te komen, kozen we een andere richting. Onze nieuwste aanwinst zou een naam krijgen binnen hetzelfde thema als de andere dieren in ons leven: inspirerende auteurs.
In 2017 hebben we bij onze verhuizing naar Nuenen twee katten in huis gehaald. Zij werden vernoemd naar de hoofdpersonen van de briljante strip Calvin and Hobbes van Bill Watterson. Voor wie het niet kent: Calvin (of Casper in de Nederlandse versie) is een ondeugend zesjarig jongetje dat op avontuur gaat met zijn tijger Hobbes. Hoewel iedereen Hobbes als een knuffel ziet, komt de tijger voor Casper tot leven. De auteur laat Casper en Hobbes kennismaken met allerlei grote vraagstukken in de categorieën filosofie, politiek en wetenschap, terwijl ze stoeien, sleeën en meisjes stom vinden. De strip is vooral gericht op volwassenen en zet je op een lachwekkende manier aan het denken.
Onze kat Casper was een klein, blond, bijzonder schattig poesje dat na anderhalf jaar helaas door een auto geraakt werd. Zij ligt nu onder een mooie fluweelboom in de tuin. Hobbes is de eeuwig ruiende personificatie van luiheid: zes kilo, onwaarschijnlijk dom, maar een heerlijke knuffelkont. En hij is nu de beste vriend van Spaceman Spiff, de heroïsche ruimtereiziger in de strip en de snuffelsnuitige egel in onze achtertuin.
Inmiddels hebben we een nieuwe poort. Daar kunnen, jammer genoeg, niet veel leuke beestjes onderdoor kruipen. Maar wie weet? Misschien kunnen we in de toekomst ons eerbetoon aan Bill nog met andere karakters uitbreiden. Tot die tijd genieten we van Hobbes, Spaceman Spiff en natuurlijk de stukgelezen stripboeken.
