‘Natuur. Wandelen. Vakantie. Wandelen op vakantie. Vakantie tijdens corona.’ We wandelen met z’n drieën over een bospaadje en hebben net besproken dat we misschien tóch samen op vakantie mogen in deze corona-tijd. De daarop aansluitende brainstormsessie voor mijn volgende blog verloopt dus uitstekend.
‘Dus je wilt over iets schrijven dat niet te zakelijk is, maar waardoor mensen je een beetje leren kennen?’
‘Ja, maar het liefst wel met een element ‘tekst’ erin. Zoals mijn blog over Spaceman Spiff de egel. Dat gaat eigenlijk over een auteur die ik inspirerend vind.’
Het is even stil. ‘Een boek lezen op vakantie en kunnen ontspannen ondanks dat je zzp’er bent in corona-tijd. Goed?’ Ik knik. ‘Hoppa! Onderwerp in the pocket. Waar moeten we het nou de komende zes kilometer over hebben?’
De eerste meters daarna krijg ik even niet mee waar het gesprek over gaat. Ik loop een poosje stilletjes voor me uit te glimmen. Wat ben ik een bofkont! Hoeveel voordelen het ook heeft om als zzp’er te werken, het voelt soms ook een beetje eenzaam. Uiteindelijk sta je er toch alleen voor. Maar naast me lopen twee vrouwen met me mee te denken en ik voel me zó gesteund.
Het zijn gouden vrouwen. Ik kan op ze rekenen voor steun en advies, of het nu over belangrijke beslissingen gaat (zoals werk en relaties) of superbelangrijke beslissingen (zoals welke jurk ik aandoe naar een feestje). En ik heb meer van die gouden vrouwen in mijn leven. Zoals de vriendin die me door en door kent en met wie ik zelfs mijn lelijkste gedachten durf te delen. Maar met wie ik net zo goed een hele middag grapjes kan maken terwijl we uitwaaien op het strand. Of de vriendin die ook een crazy cat lady is én geweldig kan luisteren. Of de tante die altijd als eerste op mijn nieuwe blog reageert. Mijn moeder, die weet hoe het met me gaat zonder dat ik iets hoef te zeggen. En mijn schoonmoeder, die zo openlijk kan waarderen wat ik goed kan (ook als ik het zelf niet erg bijzonder vind). Stuk voor stuk, op hun eigen manier, goud.
Maar ik dwaal af. We gaan misschien toch op vakantie. En dan lees ik misschien een boek onder de Franse zon. En dan kan ik misschien toch ontspannen, ook al is het een zorgwekkende tijd om zzp’er te zijn. Hoppa! Blog – met een element ‘tekst’ – in the pocket. En vanavond mag ik tijdens het wandelen weer brainstormen met mijn gouden vrouwen.
