Redacteur van de spraak

Hier is een tip voor je: niemand zit te wachten op een redacteur van de spraak. Want de meeste mensen vinden het helemaal niet leuk als je ze corrigeert tijdens het praten. Vooral niet als je daarmee compleet voorbijgaat aan wát ze zeggen.

Dit geldt zeker als mensen iets vertellen dat ze erg belangrijk vinden. Een voorbeeld:
– “Gisteren ben ik van de trap gevallen. Mijn been is op drie plaatsen gebroken. Vlak onder mijn knie stak het bot door mijn huid. Gelukkig kon ik 112 bellen. Ik had mijn telefoon bij.”
– “Bij ME.”
Zie je? Niet sympathiek.

Als redacteur krijg ik dan de vraag: maar erger jij je niet aan die fouten? Het eerlijke antwoord: soms, een beetje. Als ik acute huiduitslag zou krijgen van de verwisseling van ‘als’ en ‘dan’, had ik misschien niet in Brabant moeten gaan wonen. En van een uitspraak als: “Hun zeiden dat…” krijg ik wel bultjes, maar die trekken snel weer weg. Dan vind ik een recente trend om ‘beeldschermen’ als werkwoord in te zetten veel viezer. Dan moet ik wel echt even krabben. Maar ik heb graag mensen om me heen, dus ik houd mijn kwek dicht.

Dus praat maar raak! Ik zal je niet onderbreken met akelige taaltips. Pas als je het op papier zet en mij vraagt om aan je tekst te werken, zal ik je corrigeren.

Dat correctiewerk kan dan overigens met of zonder ‘wijzigingen bijhouden’ gedaan worden. Sommige opdrachtgevers zien graag wat ik aan een tekst verander. De een wil ervan leren, de ander is gewoon nieuwsgierig en weer een ander wil mijn werk even controleren. En sommige opdrachtgevers hebben het liefst een kant-en-klaar eindproduct. Ik vind het allemaal geen enkel probleem. We bespreken het gewoon vooraf, zónder vervelende onderbrekingen.