Sha La La

Naast mij wordt zachtjes gegniffeld. We luisteren inmiddels naar track 6 van de playlist met de beeldende naam La La La, Na Na Na. De lijst bestaat uit maar liefst 84 nummers die bol staan van de La La’s, Na Na’s en Sha Na Na’s. Het is een vrolijk lijstje. Al is het maar omdat we regelmatig lachen om de toch creatieve manieren waarop die Na Na’s ingezet worden.

Zo rond track 9 (Barbara Ann van The Beach Boys) begin ik me af te vragen of de tekstschrijvers van al die songteksten de Na Na’s echt een onmisbare toevoeging vonden. Of dat ze misschien last hadden van een plotseling gebrek aan inspiratie en met een schuine blik op hun afkoelende avondeten de lege plekken invulden met La La en Oeh Ah, Shoe Bie Doe Bah. En waarom niet? Het rijmt toch?

Het zijn overigens niet bepaald obscure artiesten die hele refreinen vullen met Oeh, Bloe, Doe Bie Doe, Oeh… David Bowie, The Who, Elton John en natuurlijk Elvis Presley volgen elkaar in rap tempo op. Dus mijn gok dat het komt door een mini-writer’s block en een rammelende maag klopt waarschijnlijk niet.

We bereiken track 21 (Sha La La van Al Green) en beslissen dat we deze playlist aan de favorieten toevoegen. De La La La’s hebben ons in hun ijzersterke greep. Heerlijk dit. Want in de muziek kan dit gewoon. Sterker nog, als we zelf stukken tekst vergeten, vervangen we ze schaamteloos voor Na Na Na’s. En dan klinkt het nog steeds hartstikke goed!

Bij blogs en nieuwsbrieven werkt het overigens anders. Als je voor de vierde keer in de maand een blog zit te schrijven, op een donderdagmiddag die al veel te lang duurt, terwijl collega’s of klanten je aandacht proberen te vangen, kom je er helaas niet mee weg om een alinea te vullen met Na Na Na… Gelukkig mag je dan wél een hulplijn inschakelen. Voor één blog of nieuwsbrief, of voor de wekelijkse berichtgeving. Samen zorgen we ervoor dat er geen Na Na Na’s nodig zijn. Al is het me nu wel gelukt om ze in elke alinea te gebruiken…